Kliknij tutaj --> 🌓 mapa nieba gwiazdozbiór perseusza

0 likes, 0 comments - swiatmappl on October 1, 2023: "Mapa Nieba Młodego Odkrywcy mapa ścienna dla dzieci #znakizodiaku #znakzodiaku #gwiazdozbiór " Mapa Nieba idealna na prezent! Personalizowana Mapa Nieba to dokładne odzwierciedlenie widoku nieba we wskazanym przez Ciebie miejscu, dniu i godzinie, w której nastąpiło wyjątkowe dla ciebie Podobnie jak w wielu aplikacjach do obserwacji gwiazd, najbardziej użyteczną funkcją SkyView jest interaktywna mapa nieba. Ta automatycznie rozpoznaje obiekty i konstelacje, pozwalając użytkownikowi zrozumieć, na który obszar nieba patrzy, bez konieczności odwoływania się do nieporęcznych przewodników i atlasów. Gwiazdozbiór Jaszczurki; Gwiazdozbiór Korony Północnej; Gwiazdozbiór Liska; Gwiazdozbiór Lutni; Gwiazdozbiór Łabędzia; Gwiazdozbiór Małego Lwa; Gwiazdozbiór Oriona; Gwiazdozbiór Pegaza; Gwiazdozbiór Perseusza; Gwiazdozbiór Psów Gończych; Gwiazdozbiór Raka; Gwiazdozbiór Rysia; Gwiazdozbiór Smoka; Gwiazdozbiór Strzały 4. When Acrisius inquired of the oracle how he should get male children, the god said that his daughter would give birth to a son who would kill him. 1 Fearing that, Acrisius built a brazen chamber under ground and there guarded Danae. 2 However, she was seduced, as some say, by Proetus, whence arose the quarrel between them; 3 but some say Comment Trouver Mon Mari Sur Un Site De Rencontre. Blog Wychodząc naprzeciw wszystkim tym, dla których plakat z mapą nieba to za mało, mamy dobrą wiadomość. Tapeta z gwiazdami autorstwa Strellas może teraz zagościć w Twoim domu. Tapeta w niebo z gwiazdami – skąd pomysł? Skąd pomysł na tapetę z konstelacjami? Otóż pewnego dnia wymarzyliśmy sobie tapetę z mapą gwiazd na ścianę do pokoju naszego […] Szukasz prezentu na ostatnią chwilę? Pragniesz mieć swój własny plakat gwiezdny wydrukowany na płótnie? A może na drewnie lub… koszulce – cyfrowa mapa nieba do pobrania to idealny wybór! Mapa nieba do wydruku wysokiej jakości Jeśli zdecydujesz się na wersję cyfrową, otrzymasz 4 pliki JPEG. Dwa standardowe rozmiary amerykańskie (18×24 cali i 24×36 cali) oraz […] Już od wielu stuleci gwiazdy i planety poruszają się po cyklicznych ścieżkach. Dzięki postępowi technologii jesteśmy w stanie z wysoką dokładnością odtworzyć i przewidzieć zmiany w ruchu gwiazd i planet. Czy Ciebie również zachwyca rozgwieżdżone nocne niebo? A może znasz kogoś, kto kocha patrzeć na konstelacje gwiazd. Jeśli tak, mapa nieba widocznego w Polsce może […] Gwiazdozbiór Jednorożca (Monoceros) Chociaż motyw jednorożca nie pojawia się w mitologii greckiej, co oznacza, że konstelacja Jednorożca nie ma za sobą bogatej historii. Gwiazdozbiór Jednorożca jest częścią nieba południowego, jednak bez problemu można go zaobserwować także w Polsce, szczególnie w miesiącach zimowych. Jego umiejscowienie na nieboskłonie przypisuje się między innymi Janowi Heweliuszowi. W obszarze Jednorożca […] W czerwcu możemy na niebie północnym podziwiać gwiazdozbiór Węża i Wężownika a gwiazdozbiory Lutni oraz Łabędzia zaobserwujemy na lipcowym niebie. W tym wpisie opiszemy te cztery gwiazdozbiory. Poniżej znajdziesz informacje dotyczące powstania nazwy danego gwiazdozbioru oraz dowiesz się jakie gwiazdy i gromady należą do danego gwiazdozbioru. Gwiazdozbiór Wężownika (Ophiuchus) Wężownik zwany także trzynastym znakiem zodiaku, to […] Gwiazdozbiór Panny (Virgo) Grecy nadali temu gwiazdozbiorowi nazwę Panny na cześć bogini Demeter. Była ona symbolem urodzaju i płodności. Panna trzyma w ręce zboże. Na szczycie kłosa znajduje się najjaśniejsza gwiazda konstelacji. Spika, gwiazda oddalona od Ziemi o 260 lat świetlnych jest 10 razy bardziej okazała od naszego Słońca. Co więcej, jest ona jednocześnie […] GWIAZDOZBIÓR BYK – TAURUS Według mitologii, byk symbolizuje najważniejszego ze wszystkich bogów, czyli Zeusa. Przemienił się on w byka, aby porwać księżniczkę Europę. W omawianym micie znajduje się wzmianka o białym byku ze złotymi rogami, który to zbliżył się do Europy, gdy ta przebywała na plaży. Oczarowana przez piękne stworzenie, dosiadła jego grzbietu. Na tym […] Pierwsze zapiski Asyryjskich duchownych, mitologia starożytnej Grecji oraz podania pochodzące z Mezopotamii dowodzą, iż ludzie zwykli nazywać konstelacje gwiazd (gwiazdozbiory) zgodnie z wierzeniami obowiązującymi w danej epoce. Sprawiło to, że na półkuli północnej dominuje nazewnictwo związane z bóstwami i bohaterami opowieści, a więc : Herkulesem, Lwem, Hydrą, Rakiem, Pucharem, Krukiem, Strzelcem, Centaurem, Rzeką Erydan i […] 25% Off On Any Second Item | Free Shipping Worldwide X Perseusz Nazwa łacińska Perseus Dopełniacz łaciński Persei Skrót nazwy łacińskiej Per Dane obserwacyjne (J2000) Rektascensja 3 h 30 m Deklinacja +45° Charakterystyka Powierzchnia 615 stopni kw. Liczba gwiazd o obserwowanej wielkości gwiazdowej < 3 5 Najjaśniejsza gwiazda Mirfak (α Per, 1,79m) Gwiazdozbiory sąsiadujące Kasjopeja Andromeda Trójkąt Baran Byk Woźnica Żyrafa Roje meteorów Perseidy Widoczny na szerokościach geograficznych pomiędzy 29[1]° S a 90° N. Perseusz (łac. Perseus, dop. Persei, skrót Per) – jeden z większych gwiazdozbiorów nieba północnego, 24. co do wielkości. Należy do grupy konstelacji jesiennych, najlepiej widoczny w szerokości geograficznej Polski podczas okresu jesiennego. Liczba gwiazd dostrzegalnych nieuzbrojonym okiem: około 90. Jest to jeden z 48 gwiazdozbiorów opisanych przez Ptolemeusza i jednocześnie jedna z 88 oficjalnych, współczesnych konstelacji. Wyobrażany jako postać rycerza z mieczem (zaznaczonym dwiema bliźniaczymi gromadami NGC 869 i NGC 884) w prawej ręce a głową Meduzy – oznaczonej przez słynną gwiazdę zmienną Algol – w drugiej[2]. Gwiazdozbiory mitologicznie z nim powiązane to również Andromeda, Kasjopeja, Cefeusz, Pegaz oraz Wieloryb. Swoim kształtem gwiazdozbiór przypomina grecką literę π (pi). Przebiega przez niego pas Drogi Mlecznej. Gołym okiem można dostrzec około 90 gwiazd, w tym najjaśniejsze: Mirfak (α Persei, także znany jako Algenib) oraz Algol (β Persei). W obrębie tego gwiazdozbioru leży radiant jednego z najaktywniejszych rojów meteorów – Perseidów – zwanych Łzami Świętego Wawrzyńca, gdyż jego występowanie jest najsilniejsze właśnie w okolicach dnia tego świętego (10 sierpnia). Faktyczny szczyt roju ma miejsce 12 sierpnia, a częstotliwość obserwowanych zjawisk może dochodzić do około 100 w ciągu godziny. Są to szybkie białe meteory w seriach po kilka-kilkanaście[3]. Mitologia Ilustracja Johanna Bayera Perseusz to jeden z największych herosów mitologii greckiej syn Zeusa i Danae. Dziadkowi Perseusza, królowi Akrizjosowi, wyrocznia przepowiedziała, że zginie z rąk swojego przyszłego wnuka. Po narodzinach Perseusza Akrizjos polecił zamknąć Danae i jej syna w skrzyni i wrzucić do morza. Miało to zapobiec sprawdzeniu się przepowiedni. Zeus sprawił, że skrzynia została wyrzucona na brzeg wyspy Serifos. Tam Danae i Perseuszem zaopiekował się Diktys, brat Polidektesa, władcy tej ziemi. Kiedy Perseusz po latach, już dorosły w wyniku intrygi Polidektesa wyruszył w pozornie beznadziejną wyprawę po głowę Meduzy, najmłodszej z gorgon, której wzrok zamieniał wszystkich w kamień[4]. Perseusz dzięki pomocy bogów, od których otrzymał podarki (od nimf skrzydlate sandały, torbę i hełm czyniącym go niewidzialnym, od Hermesa stalowy sierp oraz tarczę od Ateny), udało mu się uciąć głowę Meduzy i uciec przed pozostałymi dwiema gorgonami. Wg innego mitu od bogini Ateny dostał tarczę z brązu, od Hefajstosa diamentowy miecz[2], a od Hermesa skrzydlate sandały. Z krwi Meduzy powstał sławny skrzydlaty koń Pegaz[1]. Wracając przelatywał nad Etiopią. U jej brzegów uratował etiopską księżniczkę Andromedę przed morskim potworem Ketosem. Następnie zabrał ją na Serifos jako małżonkę. Po przybyciu na wyspę odkrył intrygę i wykorzystując głowę Meduzy zamienił wszystkich dworzan wraz z królem w kamienne posągi. Następnie z matką i małżonką powrócił do rodzinnego miasta Agros. Tam w czasie igrzysk olimpijskich przypadkowo trafił w głowę swojego dziadka, zabijając go. W ten sposób spełniła się przepowiednia wyroczni. Po śmierci został wyniesiony przez bogów na niebo obok Andromedy, jej rodziców Kasjopei i Cefeusza oraz Wieloryba i Pegaza[4]. Gwiazdy Perseusza Mirfak (Alfa Persei), najjaśniejsza gwiazda konstelacji. Leży, wraz z otaczającą ją gromadą (znanej jako gromada Alfa Persei lub Melotte 20), w środku Perseusza[2]. Gwiazda, żółtobiały nadolbrzym odległy o 592 lat świetlnych wydaje się tworzyć „głowę” gwiezdnego węża, utworzonego przez warkocz gwiazd należących do tej gromady[5]. Gamma Perseusza, żółty olbrzym położony w odległości 256 lat świetlnych. Jest układem podwójnie zaćmieniowym o wyjątkowo długim okresie orbitalnym wynoszącym 14,6 roku. Zmienność gwiazdy odkryto w 1990 roku[5]. Delta Perseusza to niebieski olbrzym leżący w odległości 528 lat świetlnych od nas[5]. Epsilon Perseusza to układ podwójny zawierający gwiazdę ciągu głównego (karła) typu widmowego A2 oraz gwiazdę ciągu głównego typu B0,5. Dla osób posiadających niewielkie teleskopy mogą być trudne do rozdzielenia[4]. Zeta Perseusza, kolejny układ podwójny, w którym są dwa składniki o różnej jasności. Jeden to nadolbrzym o typie widmowym B1, a drugi słabszy towarzysz o jasności 9m. Eta Perseusza leży w odległości około 1300 lat świetlnych. To pomarańczowy nadolbrzym o wielkości gwiazdowej około 3,8m, któremu towarzyszy niebieska gwiazda o jasności obserwowanej 8,5m. W polu widzenia małego teleskopu ta para prezentuje się na tle odleglejszych gwiazd[5]. Ro Perseusza, gwiazda zmienna pulsująca o okresie pulsacji około 50 dni. Obserwowana zmiana jasności od 3,30 do 4,0m. Położony w odległości 325 lat świetlnych czerwony olbrzym[4][5]. Tau Perseusza, gwiazda zmienna zaćmieniowa typu Algol o zakresie zmian jasności widzialnej w przedziale od 3,94 do 4,07m[4]. Algol Znane już w starożytności nietypowe zachowanie gwiazdy Beta Persei, od którego wywodzi się jej nazwa Algol, czyli Diabeł, zostało wyjaśnione w 1782 roku przez Johna Goodricke. Algol jest typowym przedstawicielem gwiazd zmiennych zaćmieniowych, złożonych z jasnego białego karła oraz chłodniejszego podolbrzyma, w których obserwuje się okresowe osłabienie jasności[3]. Interesujące obiekty Jasna gromada otwarta M34 (NGC 1039) złożona z około 60. gwiazd. Na niebie zajmuje obszar o wielkości kątowej Księżyca w pełni. Znajduje się na granicy widoczności nieuzbrojonym okiem. Poszczególne gwiazdy oglądane w teleskopie wydają się tworzyć pary. Gromada znajduje się w odległości około 1500 lat świetlnych. M76 (NGC 650/651, Korek), mgławica planetarna zwana Małe Hantle, najsłabszy obiekt w katalogu Charlesa Messiera. Male Hantle są stosunkowo duże jak na mgławicę planetarną. Rozmiarami przypomina Mgławicę Pierścień w konstelacji Lutni, ale są mniejsze od Hantli w gwiazdozbiorze Liska, do których upodobniają się wyglądem[5]. Mgławica ma dwa numery NGC z powodu swojej struktury z dwoma płatami. Płat południowo-zachodni jest jaśniejszy[1]. Inne nazwy mgławicy; mgławica Korek (Cork Nebula), mgławica Motyl (Butterfly Nebula), mgławica Sztanga (Barbell Nebula). Jest oddalona od nas o około 3400 lat świetlnych[4]. Podwójna gromada Perseusza (NGC 869 i NGC 884, znana również jako h+χ Persei. Są to dwie gromady otwarte, widoczne nieuzbrojonym okiem. Każda z nich zajmuje obszar o wielkości kątowej odpowiadającej wielkości Księżyca w pełni. NGC 869 jest jaśniejsza i zawiera więcej gwiazd, natomiast NGC 884 jest bardziej rozproszona. Gromady leżą w odległości około 7500 lat świetlnych i są stosunkowo młode - mają po kilka milionów lat[5]. Znajdują się w północnej części konstelacji[4], oddalone o niespełna 0,5° od siebie. Traktuje się je zazwyczaj jako podwójną gromadę gwiazd, jednak o odrębnych oznaczeniach. Nazywane są również Rękojeścią Miecza[3]. NGC 1023 – galaktyka eliptyczna odkryta w 1784 roku przez Williama Herschela[4]. Mgławica Kalifornia (NGC 1499), tak nazwana z powodu pewnego podobieństwa do kształtu tego stanu w USA. To mgławica emisyjna blado oświetlona przez ksi (ξ) Perseusza, gwiazdę czwartej wielkości[1]. Roje meteorów Perseidy – to jeden z najbardziej znanych rojów meteorów. Pojawia się między 23 lipca a 22 sierpnia. Maksimum przypada na 12 i 13 sierpnia. Znane jako „łzy świętego Wawrzyńca”. Zeta Perseidy – to dzienny rój meteorów odkryty w 1947 roku przez pracowników Obserwatorium Jodrell Bank. Występuje od 20 maja do 5 lipca, a maksimum przypada 13 czerwca[4]. Zobacz też Zobacz w Wikiźródłach Perseus lista gwiazd w gwiazdozbiorze Perseusza lista najjaśniejszych gwiazd w poszczególnych gwiazdozbiorach Przypisy ↑ a b c d Praca zbiorowa: KOSMOS. Warszawa: Buchmann Sp. z 2012, s. 426-427. ISBN 978-83-7670-323-7. ↑ a b c Praca zbiorowa: Encyklopedia Wszechświat. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 354. ISBN 978-83-01-14848-5. ↑ a b c Jan Desselberger, Jacek Szczepanik: Tablice astronomiczne z przewodnikiem po gwiazdozbiorach.. Bielsko-Biała: PPU „PARK” Sp. z 2002, s. 141-143. ISBN 83-7266-156-1. ↑ a b c d e f g h i Tomasz Szymański: Wędrówki po nocnym niebie. Konstelacja Perseusza.. Poznań: Oxford Educational Sp. z 2010, s. 20-23, seria: Kosmos. Tajemnice Wszechświata. ISBN 978-83-252-1358-9. ↑ a b c d e f g Ian Ridpath: Gwiazdy i planety. Przewodnik Collinsa. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2010, s. 204. ISBN 978-83-7073-928-7. pde This page is based on a Wikipedia article written by contributors (read/edit). Text is available under the CC BY-SA license; additional terms may apply. Images, videos and audio are available under their respective licenses. Fot. Rój meteorów- Perseid widoczny jest każdego roku w dniach od 17 lipca do 24 sierpnia. Jego szczyt widoczny będzie 12 sierpnia, ale charakterystyczne błyski można zauważyć już od połowy lipca. Czym są Perseidy Jarosław Juszkiewicz: To są malutkie drobinki kosmicznej materii pozostawione najczęściej przez komety. W przypadku Perseidów to kometa 109P/Swift-Tuttle, która swoim ogonem zahacza o orbitę ziemską i te drobinki pozostawione przez warkocz komety wpadają w ziemską atmosferę, jonizują i spalają się, wpadając w ziemską atmosferę z wielką prędkością, pozostawiając po sobie ślady – mówi Radiu 90 Jarosław Juszkiewicz z Planetarium Śląskiego. perse_2 Roje meteorów biorą swoje nazwy od gwiazdo zbiorów z których „wylatują”. Jeżeli chodzi o Perseidy tym miejscem jest gwiazdozbiór Perseusza a konkretnie okolice gwiazdy [eta]Per (Miram). Meteor to świetlny rozbłysk, jasny ślad w atmosferze, rozgrzanej do wysokiej temperatury przez szybko poruszający się kawałek kosmicznego pyłu lud lodu, zwany meteoroidem. Meteoroid wlatujący w atmosferę ziemską, docierając na wysokość około 100 km nad powierzchnię ziemi, ulega całkowitemu spaleniu. Takie obiekty mają wielkość kilku milimetrów lub pojedynczych centymetrów średnicy. Czasem zdarzają się większe obiekty, które wywołują meteory o jasności większej od najjaśniejszych gwiazd na niebie. Rzadko możemy zauważyć jeszcze większe meteoroidy, które spalają się dopiero na wysokości kilku lub kilkunastu kilometrów nad ziemią, są to tzw. kule ognia. Kawałki skał, które są w stanie spaść na powierzchnię ziemi, nazywamy meteorytami. Jarosław Juszkiewicz: Bardzo często nazywa się meteory czy meteroidy „spadającymi gwiazdami” i to jest tak, że Perseidy, bo o tym roju mówimy są takim najbardziej znanym rojem. Jest ich o wiele więcej i tytuły czy nazwy pochodzą od miejsc, z którego one pozornie wylatują na niebie. Są Akwarydy- to gwiazdozbiór Wodnika, Leonidy- gwiazdozbiór Lwa, Perseidy to gwiazdozbiór Perseusza -wyjaśnia Jarosław Juszkiewicz. perse_1 Jak przygotować się do obserwacji meteorytów? Jarosław Juszkiewicz: Po prostu wystarczą nam oczy, które są przyzwyczajone do ciemności. Dobrze jest znaleźć takie miejsce, które nie jest zabrudzone światłem, czyli z dala od świateł miejskich. Trzeba znaleźć na niebie gwiazdozbiór Perseusza i mniej więcej ten rejon nieba wypatrywać. Perseidy najlepiej są widoczne nad ranem, to są okolice północnego-wschodu. Wtedy ten gwiazdozbiór znajduje się stosunkowo wysoko. Proszę mi wierzyć, nie będzie się to państwu nudziło, dlatego, że na niebie dzieje się bardzo wiele rzeczy i jeżeli nasz wzrok się przyzwyczai, to zobaczymy satelity, które z zachodu na wschód najczęściej pędzą. Zobaczymy należące do satelit Starlinki i od czasu do czasu zobaczymy przepiękny ślad pozostawiony przez Perseidy. perse_3 perse_4 Podstawowym warunkiem jest dobra pogoda. Niebo powinno być bezchmurne. Dobrze, aby noc była bezksiężycowa. Obserwacje należy prowadzić z dala od wszelkich sztucznych źródeł światła. Przed obserwacjami wskazane jest także ok. 30-minutowe „przyzwyczajenie” oczu do ciemności. Najważniejszy jest wybór miejsca. Powinniśmy mieć niezakłócony widok na jak największą część nieba, ważne też, żeby było możliwie jak najciemniej, bez większego zanieczyszczenia światłem miast. Zadbajmy o swoje bezpieczeństwo i weźmy ze sobą gwizdek lub inne urządzenie odstraszające psy i inne drapieżniki. Zabierzmy ze sobą także preparat na komary i kleszcze. W sierpniu noce są już chłodniejsze, warto zabrać ze sobą cieplejsze ubranie i koce. Niebo możemy obserwować na leżakach lub karimacie. Zabierzmy także coś do zjedzenia i termos z ciepłym napojem. Może się przydać Zegarek latarka mapa nieba, do ściągnięcia TUTAJ. Czytaj także: Perseidy czyli rój meteorów na niebie. Jak się przygotować do obserwacji? Perseusz (łac. Perseus, dop. Persei, skrót Per) – gwiazdozbiór nieba północnego, najlepiej widoczny w szerokości geograficznej Polski podczas okresu jesiennego. Jest to jeden z 48 gwiazdozbiorów opisanych przez Ptolemeusza i jednocześnie jedną z 88 oficjalnych, współczesnych konstelacji. Kształtem swoim gwiazdozbiór przypomina grecką literę Pi – π. Przebiega przez niego pas Drogi Mlecznej. Gołym okiem można dostrzec ok. 90 gwiazd, w tym najjaśniejsze: Mirfak (α Persei, także znany jako Algenib) oraz Algol (β Persei). Gwiazdozbiór Jednorożca (Monoceros) Chociaż motyw jednorożca nie pojawia się w mitologii greckiej, co oznacza, że konstelacja Jednorożca nie ma za sobą bogatej historii. Gwiazdozbiór Jednorożca jest częścią nieba południowego, jednak bez problemu można go zaobserwować także w Polsce, szczególnie w miesiącach zimowych. Jego umiejscowienie na nieboskłonie przypisuje się między innymi Janowi Heweliuszowi. W obszarze Jednorożca znajduje się wiele interesujących obiektów, spośród których wyróżnić można między innymi mgławicę Rosettę (róża) tworzoną przez olbrzymią kulę gazową, oddaloną od ziemi o 3 tysiące lat świetlnych. Składają się nia nią NGC 2237, NGC 2238 oraz NGC 2246. Wewnątrz znajduje się gromada otwarta NGC 2244, która powstała z materii mgławicy. Kolejnym ciekawym obiektem jest gromada choinka NGC 2264, gwiazdy tworzą zarys w kształcie choinki. Gwiazdozbiór Jednorożca sąsiaduje z takimi obiektami jak NGC 2346, NGC 2232 oraz gromadą otwartą M50, która składa się z ok. 200 gwiazd. Gwiazdozbiór Strzelca (Sagittarius) Najwcześniejsze zapiski o formacji gwiazd identyfikowanej współcześnie jako gwiazdozbiór Strzelca pochodzą z czasów sumeryjskich. Był on wówczas kojarzony z Nergalem, bogiem zsyłającym zarazę. Wyobrażano go sobie jako postać z dwiema głowami – pantery i człowieka. Astronomicznie Strzelec jest piętnastą co do wielkości konstelacją na nieboskłonie. W Polsce widać go jedynie częściowo i wyłącznie latem. Do obiektów wartych obserwacji w ramach rzeczonej konstelacji zaliczyć można asteryzm Imbryka tworzony przez osiem najjaśniejszych gwiazd. Oprócz niego zobaczyć można także Mgławicę Laguna, Mgławicę Trójlistna Koniczyna, Mgławicę Omega oraz gromady otwarte, takie jak M18 oraz M21. Gwiazdozbiór Strzały (Sagitta) Trzecia najmniejsza konstelacja na niebie składająca się z kilku dość ciemnych gwiazd reprezentujących strzałę. Według greckiej mitologii, Herkules użył strzały do zabicia orła. W obszarze Strzały znajduje się gromada kulistą gwiazd o numerze katalogowym Messier 71 (która to przez długi czas była uważana za gęstą gromadę otwartą). Dwie z gwiazd tej konstelacji posiadają orbitujące wokół siebie egzoplanety. Gwiazdozbiór Tarczy (Scutum) Konstelacja Tarczy jest jednym z gwiazdozbiorów, które do niedawna były silnie kojarzone z Polską. Do końca XIX wieku nazywano ją Tarczą Sobieskiego. Nazwa konstelacji zmieniła się wraz z przeforsowaniem przez niemieckich astronomów uchwały o jednowyrazowym nazewnictwie gwiazdozbiorów. Obecnie jest to jeden z pięciu najmniejszych gwiazdozbiorów nieba południowego. W Polsce widać go latem pod gwiazdozbiorem Orła, nieco nad Strzelcem. Konstelacja Tarczy nie zawiera zbyt wielu jasnych gwiazd. Na obszarze formacji znajduje się zaledwie 18 obiektów, które zobaczyć można gołym okiem. Dzięki użyciu teleskopu lub lornetki możemy jednak obserwować gromadę otwartą M11 zwaną Dziką Kaczką oraz gromadę M26. W mitologii greckiej Perseusz był synem Zeusa i Danae, co czyniło go jednym z najpotężniejszych herosów. Po narodzinach uprowadził go dziadek, który usłyszał od wyroczni, że zginie z rąk własnego wnuka. Król Akrizjos, będący dziadkiem Perseusza, polecił zamknąć go razem z matką w skrzyni, a następnie wrzucić do morza. Miało to sprawić, że przepowiednia się nie spełni. Perseusz, za sprawą Zeusa, który pokierował skrzynią, znalazł się razem z matką na brzegu wyspy Serifos. Po wielu latach udało mu się wrócić do rodzinnego miasta Agros, gdzie w trakcie igrzysk olimpijskich przypadkowo trafił swojego dziadka w głowę. Tak spełniły się słowa przepowiedni, a sam Perseusz po śmierci trafił na nieboskłon. Jest to gwiazdozbiór szczególny, zwłaszcza dla osób lubujących się w spadających gwiazdach. Wielu kojarzy go z sierpniowymi Perseidami, które zawdzięczają swą nazwę radiantowi znajdującemu się na jego obszarze. Perseusz jest gwiazdozbiorem, który najlepiej widać jesienią. Wśród jego gwiazd znajduje się także podwójna gromada tworzona przez NGC 869 i NGC 884, mgławica Kalifornia oraz galaktyka eliptyczna NGC 1023.

mapa nieba gwiazdozbiór perseusza